e Kursy

e Efekty

e Aktualnosci

e Szybkieczytanie

Ten tekst się przesuwa, więc weź go zmień

Alternative flash content

Requirements


Historia szybkiego czytania

historia-szybkiego-czytania Pierwsze badania nad zasadami szybkiego czytania zainicjował w 1879 r. francuski badacz E. Javal. Jednak wiele naukowych opracowań dotyczących podstaw szybkiego spostrzegania powstało w czasie II wojny światowej. Taktycy Królewskich Sił Powietrznych odkryli wówczas, iż w trakcie lotu wielu pilotów nie jest w stanie z daleka rozpoznać wrogich samolotów od maszyn sojuszniczych. Od tego momentu nastąpił przełom, a jednocześnie początek ery nowoczesnego superczytania.

          Angielscy psycholodzy opracowali wówczas przyrząd zwany tachistoskopem, który na ekranie wyświetlał obrazy w różnych odstępach czasu. Tachistoskop był przyrządem, który wyświetlał na ekranie różne obrazy jeden po drugim tak, że między wyświetleniem jednego obrazu, a następnym była pewna przerwa. Wyselekcjonowano grupę ochotników, którą poddano testom. Początkowo pokazywano im duże obrazy sojuszniczych i nieprzyjacielskich samolotów przez stosunkowo długi czas. Następnie czas ten skracano, jednocześnie zmniejszając rozmiary i kąt oglądania obiektu. Wykazano wówczas, że prawie każdego człowieka można nauczyć rozróżniać w okamgnieniu zarysy typów samolotów pojawiających się na niebie. Odkryto wówczas że przeciętna osoba była w stanie poprawnie rozpoznać wrogie samoloty przy czasie ekspozycji 1/500 sekundy.

          Po wojnie zaczęto stosować tachistoskop do zwiększenia szybkości czytania u ochotników. Zamiast samolotów pokazywano im litery, a potem słowa i całe frazy przez bardzo krótki czas. Badania, które przeprowadzono w późniejszym okresie dotyczyły głównie wykorzystania widzenia peryferyjnego do obejmowania wzrokiem większej ilości tekstu, wykorzystania wskaźnika i wpływu treningu pamięci na ilość przyswajanych informacji. Dzięki odpowiedniemu treningowi dowiedziono, że ludzkie oko może nie tylko obejmować jednym spojrzeniem całe zdanie, ale cały paragraf, a nawet całą stronę! Jednocześnie, dzięki wprowadzeniu przez Tony’ego Buzana map myśli, ci którzy dzięki nim zapamiętywali przeczytane informacje potrafili przeczytać i zapamiętać zawartość całej książki w ekspresowym tempie.

          Pierwsze kursy otwierano na potrzeby wysoko wykwalifikowanego personelu największych amerykańskich korporacji otwarto na Uniwersytecie Harwardzkim. Przeznaczone były dla wysoko wykwalifikowanych pracowników największych amerykański firm i korporacji. Następnie szkolenia takie objęły przede wszystkim studentów, uczniów i pracowników umysłowych. I tak, tylko w jednej sieci szkół szybkiego czytania, w latach 70-tych na kursy uczęszczało 50 tys. osób rocznie. Z czasem kursy zaczęto organizować na kolejnych uniwersytetach w USA i Wielkiej Brytanii. Od lat 60-tych kursy szybkiego czytania zaczęły pojawiać się kolejno także w innych krajach, m.in. w Australii, Francji, NRD, RFN, Szwecji, ZSRR.

logo-stopka